Maviydi düşlediklerin

Düşlenenlerde maviydi

Mavi olmalıydı umutsuz umutların

Beklemeliydi öylece mavi mavi…

Sonra bir ışık vurmalıydı yüzüne

Bembeyaz tenin maviye bürünmeliydi

Görmemeliydin maviden başka bir rengi

Gözyaşların akmalıydı mavi mavi

Ardından her şeyi unutup

Bulutlara gökyüzünün maviliğine inat

Gülümsemeliydin mavi mavi

Yapamam mavi gülemem mavi ağlayamam deme

Hatırlasana nasıl bakmıştı gözlerin sevgililer gününde bana...

Mavi mavi…

Denizler nasıl kıskanmıştı gözlerini

Seni sularına gömmek istemişlerdi öylece.

Deniz kendine ait olmayanları vuruyordu dışarı

Taşları…

Senin mavi mavi bakışlarında bana ait değildi

Şimdi ben vuruyorum onları dışarı

Bu sevgililer gününde

Gülerek ağlayarak düşleyerek

Mavi mavi..
(Adem BALABAN).